Retro Architectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Retro architectuur is een bouwstijl die teruggrijpt op historische architectuurperiodes en deze elementen combineert met moderne aspecten, vaak als reactie op functionalistische stijlen.
Omschrijving
Retro architectuur, ook wel aangeduid als New Urbanism of neotraditionalisme, kenmerkt zich door het gebruik van historische vormen, materialen en details. Deze stijl is rond 1995 ontstaan als reactie op de uniformiteit van veel naoorlogse wijken. Het doel is om een gevarieerd en levendig straatbeeld te creëren dat doet denken aan historisch gegroeide dorpen of wijken. Kenmerken kunnen zijn: variatie in bouwstijlen, verschillende nokhoogten en dakvormen, diverse baksteenkleuren, en het gebruik van klassieke elementen zoals ornamenten, zuilen en rondbogen. Hoewel de stijl teruggrijpt op het verleden (zoals de 17e eeuw of de jaren '30), worden moderne technieken en comfort toegepast. Critici noemen het soms 'nieuwe truttigheid' of 'nieuwe kneuterigheid', maar de stijl voorziet in een vraag naar unieke huizen in een afwisselende omgeving.
Verwante termen en stromingen
Retro architectuur is nauw verwant aan en wordt soms synoniem gebruikt met New Urbanism en Neotraditionalisme. Het is een vorm van historiserende architectuur, wat een bredere term is voor bouwstijlen die teruggrijpen op het verleden. Binnen de historiserende architectuur vallen ook de 19e-eeuwse neostijlen (revivalarchitectuur) zoals neogotiek, neorenaissance en neoclassicisme, waarbij elementen uit specifieke historische periodes werden nagebootst. Ook het postmodernisme, dat ontstond in de jaren '60, maakte gebruik van historische verwijzingen en combineerde deze met moderne elementen, vaak op een speelse of uitvergrote manier.
Kenmerken en Toepassingen
Kenmerkend voor retro architectuur/New Urbanism is kleinschaligheid, een mix van verschillende bouwstijlen binnen een wijk, variatie in gevels, dakvormen en -hoogten, en het gebruik van traditionele materialen zoals baksteen. De stijl wordt vaak toegepast in nieuwbouwwijken, zowel voor woningen als commerciële gebouwen, om een dorps of historisch karakter te simuleren. Voorbeelden van wijken met retro architectuur in Nederland zijn Brandevoort in Helmond en gedeelten van Schuytgraaf in Arnhem, evenals projecten in Amsterdam zoals pakhuiswoningen die refereren aan historische pakhuizen.
Gebruikte bronnen: